Bij Carlos op de casa rural

25 mei. Fietsen langs het kanaal
Gisteravond heeft het een beetje geonweerd en geregend, niet erg maar het dreigde wel steeds. Ook waaide het flink.
We hadden een lekker vers broodje met iberico ham en meloen erbij gehaald, de rode wijn was eigenlijk te warm ook al hadden we dat in een pannetje koud water gezet.
Het is ons opgevallen dat alleen in Cuenca schoon water in het zwembad zat, op alle andere campings is het zwembad leeg of het water is smerig. Met deze temperatuur zou het toch heerlijk zijn om aan het einde van de dag even te zwemmen. Waarschijnlijk gaat dat er pas in na half juni, als het drukker wordt op de campings.
Op de vorige camping hoorden we dat voor een fietser het dragen van een helm verplicht is, alleen in de stad schijnt het zonder te mogen. Nu zijn we toch wel gewend om de helm te dragen ook op rustige weggetjes. Soms daal je opeens en zitten er flinke gaten in de weg, dan voelt een helm veiliger.
Om 22 uur liggen we op ons matje en we slapen goed. Af en toe wakker van de blaffende honden in de buurt. Naast de camping is een veld waar wel 10 hazewind honden lopen, maar die horen we nauwelijks.
De wekker gaat om 6 uur, het is dan nog donker. Even moed verzamelen en dan aan de gang, om half zeven is het al lichter. We fietsen om half acht weg, na een uur stoppen we voor ontbijt en koffie.
We fietsen ruim 25 km langs het canal de Orellana, een irrigatiekanaal, dit is van levensbelang voor de boeren hier. Er wordt vooral mais en aardappels geteeld. Langs het kanaal is het heerlijk fietsen, er staan grote bomen en die geven heerlijk schaduw, ook het stromen van het water doet goed. Maar ook fijn, we hoeven nauwelijks te klimmen en dat op weer een warme dag.
Om half 1 eten we ons brood onder een boom in de schaduw, de lekkere zoute bouillon smaakt heerlijk. We hebben dan al 55 km gefietst, hier horen we weer de morse vogel althans die geluiden maakt deze vogel. Vaak twee korte tikken en soms drie tikken, er is geen regelmaat in te ontdekken.
's Morgens op de camping hoor je vaak de mooiste vogelgeluiden, maar als we weer op gaan ruimen letten we er niet altijd op.
In Almoharin halen we wat boodschappen en dan op naar de casa rural las Gamitas, 5 km verder. Vanmorgen bedacht ik gelukkig dat even bellen wel handig zou zijn, inderdaad. Deze Carlos zat nog in Madrid bij zijn dochter en spreekt goed Engels. Hij is regelmatig in Nederland geweest toen hij nog werkte als ingenieur.
De finca is groot, we mogen er wandelen of fietsen. Er grazen koeien en bij zijn eigen huis houdt hij schapen. De weg ernaar toe was een gatenkaas, maar die ene km nemen we maar voor lief.
Het is een fijne plek, waar vroeger de varkensstal was, zijn nu vijf kamers gemaakt allemaal met eigen douche en toilet. Vanavond gaat hij voor ons koken, we konden kiezen uit entrecote, zalm of iets met ei. Het is zalm geworden en ik hoop op witte wijn.