Van Wellington naar Turangi

27 januari. De busreis naar het vulkaangebied

Allereerst bedankt voor alle leuke reacties, Joke en Nick we wensen jullie een mooie week in Limburg. We hopen voor jullie dat de zon ook nog een keer weer gaat schijnen. Voor ons allemaal hopen we dat.
Om 9.10 vertrekt de intercity naar Auckland vanaf het treinstation, maar we gaan met de bus.
De chauffeur had niet doorgekregen dat de fietsen mee moeten, maar er is gelukkig ruimte onder de bus. Er wordt een keer gestopt voor een plaspauze en er is drie kwartier tijd om te lunchen bij een restaurant. Wij hadden bij de winkel nog een broodje gehaald voor tussen de middag, maar dat het er zo toe ging wisten we niet. Als we er bijna zijn zien we de besneeuwde top van mount Ruapehu, de centrale vulkaan van 2797 m, midden in het landschap liggen. de berg heeft vijf kraters. In de 19e eeuw is er een enorme uitstoot van lava geweest, wat gigantische gevolgen heeft gehad voor het landschap. Nog regelmatig zijn er uitbarstingen.
Om drie uur worden we keurig afgezet bij de I- site van Turangi en gaan naar vragen waar we de camping kunnen vinden. Die wordt geboekt en voor dinsdag boeken we de Tongariro alpine crossing. Om 6.15 uur worden we opgehaald, het is een wandeling van 6 - 8 uur en het is warm momenteel, 28 graden en weinig wind. Dus maar op tijd starten. We kunnen de crossing niet doen, dat is bij de vulkaan, vanwege vulkanische activiteit is dat niet mogelijk. De camping is verouderd, maar alles is er en we vinden een heerlijk plekje met altijd schaduw.
Er is een clubje oudere dames, die met z'n vijven in een cabin slapen. Om acht uur zijn ze allemaal gedouched, lopen dan rond in hun nachtpon en gaan heerlijk lachend, koken in de keuken. Ze hebben toch een plezier. Het zijn vriendinnen die gescheiden of weduwe zijn.

Maandag 28 januari. Dag in en bij Turangi

Lekker uitgeslapen, er is weinig lawaai en dan slapen we toch beter. Daarna rustig ontbijten en een kopje koffie maken.
Vandaag willen we de Tongario River track doen, een wandeling van drie uur langs de snel stromende rivier. Hier wordt veel forel gevist, er is zelfs een nationaal forellen centrum,waar je alles over de vissen te weten kunt komen. Hebben we niet gedaan.
Wel de zilvervaren gevonden, aan de ene kant groen, aan de andere kant zilver. De silferfern staat afgebeeld op de alternatieve vlag op een zwarte ondergrond. Dit alternatief wordt vooral gebruikt bij sport- en toerisme activiteiten.
Om twee uur zijn we terug bij de fietsen, we hadden ze aan elkaar met de ketting door een hek. Gelukkig maar, want anders waren ze misschien allebei weg geweest.
Iemand had een te grote belangstelling voor mijn voorwiel en kon de verleiding niet weerstaan om die mee te nemen. Sta je raar te kijken.
De I-site is overal goed voor en dichtbij, want de politie en een fietsenmaker hebben we nodig. Het blijkt een speciale feestdag van de regio te zijn, daarom winkels en politie gesloten. Ook de scholen beginnen morgen pas weer om die reden. Maar de dames bellen de fietsenwinkel beheerder, die komt met zijn truck mijn fiets halen en maakt dat op deze dag. Hij vertelt dit niet eerder meegemaakt te hebben en vindt het een schande voor zijn dorp. Gelukkig zijn we voor nu gematst en thuis moet er een ander nieuw voorwiel in, want de dynamo zit in de as van het voorwiel en dat heeft hij niet. Maar dat zien we thuis wel. De aangifte moet maar op een andere dag.
Na een boterham fietsen we naar Tokaanui, 5-6 km verder om naar de heet water bronnen te kijken. Er is een wandeling langs borrelende en dampende poelen en moddergaten, met regelmaat hoor je: blub/blub uit de modder komen en het stoom uit de poelen. Het water is echt warm. Er is een warm zwembad maar dat verkoelt met deze temperatuur niet veel.