17 januari, van Murchison naar Motueka.

Woensdag 16 januari. Murchison naar Tapawere. 117 km in 5.45 uur

Het gescheiden slapen is goed gegaan. Gisteravond heb ik eerst mijn boek uitgelezen. Het was een sinterklaas kado en spannend. Nu heb ik pas 1 boek uit, dat is nu altijd zo met fietsvakanties. Aan lezen kom je nauwelijks toe, maar zo erg is niet. Daarna lekker geslapen, ook al voelde ik af en toe een houten plank. Het matras was niet zo dik. Om half zeven eruit en iets na acht uur zaten we op de fiets. Het was een koude ochtend, de fietshandschoenetjes en het regenjack moesten aan. Na 10 km kon dat weer uit en waren we opgewarmd.
We fietsten eerst nog een stuk door de vallei van de Buller rivier, breed en groen.
Gelukkig hadden we al een kopje koffie op, want het enige restaurant wat er onderweg was ging pas om elf uur open. Om half 1 waren we in St. Arnaud, waar we eigenlijk wilden kamperen, maar het ging lekker en waren totaal niet moe. We hadden wel een paar klimmetjes gehad en een flink stuk vals plat van 1-2%. Maar de zon scheen en dat alleen al voelde heerlijk, dus maar verder naar Tapawere. In St Arnaud bij de benzinepomp annex winkel warm water gekocht voor de bouillon, want de thermosfles was leeggeraakt voor een tweede kop nes.
Elk redelijk dorp heeft een ambulance en een vrijwillige brandweer, nou hier ging waarschijnlijk het alarm daarvoor af. Het leek op de alarmtest die we elke eerste maandag van de maand horen. We wisten eerst niet wat het was, toen we 15 km hadden gefietst, kwam er een politie auto met zwaailicht achterop en even later moesten we stoppen. Weer stond er een man met een bord in zijn hand die gedraaid kan worden naar Go en Stop. Wij moesten stoppen, ongeluk gebeurt, brandweer, ambulance en de traumahelikopter steeg net Op. In de berm een VW bestelauto, de boot in de andere berm. Het meisje wat in die auto reed, had bij dezelfde benzinepomp bananen gekocht. Toch akelig zoiets. De auto's moesten wachten, wij zijn er langzaam omheen gefietst. Nu wisten we waar het alarm voor was.
Om vijf uur waren we in Tapawere.
De vegetatie is hier heel anders, totaal geen regenwoud meer. Maar meer Europese bossen met naaldbomen, langs de bermen uitgebloeide brem. Nu bloeit er regelmatig een rood bloemetje. Vandaag veel heuvels met grasland waar koeien en schapen grazen. Af en toe een schapenstation of een koeienfarm. De laatste week weinig beesten gezien. Vandaag zagen we een bessenkwekerij en er werd hop verbouwd.
We zijn veel gedaald, dat maakte het fietsen lekker gemakkelijk, in totaal bijna 600 meter naar beneden gefietst. Morgen naar zee aan de Tasman baai.

Donderdag 17 januari. Tapawere naar Motueka

De camping in Tapawere is van een Engels stel dat hier 8 jaar geleden met vier opgroeiende kinderen naar toe gekomen is.De keuken was gezellig en schoon, de rest was uit de jaren '60, veel gebruik van spaanplaat. Kees wil bij zulke campings graag gaan klussen, heeft allerlei ideeën. Gelukkig kan ik hem tegenhouden om van start te gaan.
Gisteravond zagen we voor het eerst weer de maan en veel sterren.
Om zeven uur wakker van regendrupjes, dus eerst maar ingepakt voordat de hele bubs
nat werd. Daarna ontbijt in de keuken waar een Duitse jongen al wiskunde zat te studeren, in februari moet hij een examen doen. Reizen en studeren was een lastige combi, dat vond hij ook.
Na een paar buien zijn we rond tien uur weggefietst, er zat aardig wat blauw in de lucht. Vijftig km naar Motuaka en veel dalen, een klim van 1 km van 10-14 %, dat was even zweten met de regenjasjes aan. Al snel kon al dat regenspul uit en hielden we het verder droog. Echt genieten, blauwe lucht en dalen. Onderweg een paar velden met rogge en maïs gezien, schapen, gras- en braakliggend land. Verder wijngaarden en fruitkwekerijen, af en toe kon je langs de weg de producten kopen. Ook de eerste kiwi kwekerijen gezien en gefotografeerd.
Om 12 uur zaten we hier aan de koffie met een muffin en daarna nog twee km op het stalen ros voor we bij de Top 10 camping waren. We hebben een Top 10 holiday kaart gekocht, waarbij we op deze campings 10 % korting krijgen voor het verblijf. Vaak zijn er andere aanbiedingen, zoals voor morgen een gratis lunch tijdens de kajak/ wandeltocht.
We blijven hier twee dagen, de camping is vlakbij de Tasman baai. Morgen worden we om acht uur opgehaald voor een dag kajakken en wandelen aan de kust. Met de kajak tocht gaat een gids mee en maximaal acht personen in 2-persoons kajaks. Het weer schijnt mooi te worden, dus het zwemspul moet zeker mee.
Het Abel Tasman nationale park met de Tasman baai ligt beschut en heeft veel zonuren en een mild klimaat. Het nationale park trekt veel bezoekers, in de winter voor de wintersport, in de zomer voor allerlei tracks.
Abel Janszoon Tasman bereikte op 13 december 1642 met zijn schepen, de Zeehaen en de Heemskerck de westkust. Hij dacht bij een eiland bij Zuid-Amerika te zijn, daarom noemde hij het Staten Landt. De schepen gingen voor anker bij Golden Bay, de volgende dag vielen Maori's in kano's een sloep aan. Daarbij werden vier matrozen gedood, Tasman noemde de baai: Moordenaarsbaai en vertrok. De opdrachtgevers van de VOC kwamen er al snel achter dat het geen Zuid-Amerika was, dus werd Staten Landt veranderd in Nova Zelandia.
De volgende blanke die hier in 1769 landde was James Cook. Het boek van Anna Enquist: de thuiskomst gaat over James Cook. Dit thuis nog eens lezen.